Wanneer er te veel afval in de zee zit, zetten de walvissen het op een lopen. Dat klinkt onwaarschijnlijk, maar in dit boek is het mogelijk. Een school walvissen komt aan wal. Ze doen alles wat mensen ook doen. Ze gaan uit eten, ze fietsen, nemen de metro, lezen de krant en gaan winkelen. Dat levert hilarische taferelen op, maar na een tijdje zijn de mensen de komst van de walvissen beu. Walvissen horen namelijk niet thuis in een stad. Dus zit er maar één ding op: de zee opruimen.

Bij het openen van het boek, vallen meteen de grote illustraties van de walvissen op. Als lezer kun je je meteen inbeelden dat het bezoek van zo'n walvis aan een restaurant of winkel niet eenvoudig zal zijn. Door in te spelen op de verhoudingen, zijn de illustraties origineel opgevat. Tegelijkertijd zijn de kleuren goedgekozen en doet het kleurgebruik denken aan een exotische kuststad. Jammer genoeg lijkt de vormgeving van de tekst en van de illustraties niet op elkaar te zijn afgestemd. De tekst wordt soms in illustraties en soms buiten illustraties geplaatst, wat het boek weinig doordacht maakt.

De leuke verhaallijn staat in schril contrast met de tekst. De zinnen lezen niet vlot, waardoor het verhaal stokt. Ook zijn er enkele verrassende keuzes. Zo bevatten sommige woorden zoals ‘mensen’ en ‘weegt’ een accent aigu. Daarmee probeert de auteur of vertaler wellicht een klemtoon te leggen. Daarnaast maakt de tekst soms gebruik van dialogen zonder duidelijk te maken wie met wie dialogeert.

Hoewel de illustraties en het verhaal goed gevonden zijn, lijkt dit boek nog onaf. De vaak onlogische keuzes in de tekst zorgen voor een bevreemdend en verwarrend gevoel. Als lezer krijg je het gevoel dat het boek nog eens herzien zou moeten worden. Of een betere vertaling verdient.