De vader van Wandert is muzikant met als artiestennaam Ladinie. Wanneer hij op een avond niet thuiskomt, neemt zijn moeder Wandert mee naar Amsterdam om zijn vader te zoeken. Volgens zijn moeder zijn artiesten net nectar en komen vrouwen er als bijen op af. Zijn moeder heeft naast de zorg voor haar man en drie kinderen, twee zussen. Ze hebben altijd heel veel te bespreken, de gesprekken gaan meestal over Ladinie. Het gezin heeft het niet breed, zijn vader geeft privéles en speelt ’s avonds piano in een restaurant. Wanneer Wandert artiest wil worden, zijn beide ouders ertegen gekant. Zijn vader wenst hem een beter leven. Moeder wil zekerheid over de relatie met haar man en laat een waarzegster komen. Voor Wandert voorspelt ze: “ Het konijn zal zijn eigen weg gaan”. Wandert verdiept zich in die bizarre uitspraak en ontdekt gaandeweg dat hij zelf zijn leven wil uitstippelen. Hij wil baas zijn en zorgt voor een verrassende act in het circus.

Wandert is een perfecte observator en met humor schetst hij het dagelijkse leven in zijn gezin. Zijn moeder heeft een sterke persoonlijkheid, ze heeft altijd een antwoord klaar, veelal in een grap ingekleed. Ze blijft niet bij de pakken zitten en zorgt ervoor dat haar man niet "scheef" loopt. Zo knipt ze de foto’s van mooie vrouwen uit de krant, opdat hij niet in de verleiding komt. Het kernthema is dat het leven als artiest niet gemakkelijk is. Met kleine hints ervaart de lezer dat de vader er niet echt in geslaagd is om een virtuoze carrière uit te bouwen. De moeder steunt haar man tenvolle en beseft dat hij eronder lijdt. Daarom kanten beide ouders zich tegen de wens van de zoon om artiest te worden. De jongen observeert alles, laat het tot zich doordringen en bouwt er zijn eigen waarheden mee op. Gestaag zie je de ik-persoon evolueren naar een jongen met een eigen kijk op het leven die op het einde zijn eigen weg gaat.

De scène waarin Landinie zijn krant, vol ronde gaten, leest is heel grappig verteld. De auteur neemt rustig de tijd om elk detail boeiend uiteen te zetten en telkens met een humoristische ondertoon. Hij gebruikt hierbij treffende beeldspraken; sprankelend van plezier beschrijft hij dagelijkse voorvalletjes. De intieme sfeer in het gezin en de intense waarneming van de zoon voor details worden levendig beschreven. De auteur hanteert een mooie taal: origineel, verrassend en grappig. Tussen gebeurtenissen en gesprekken door verneem je belangrijke feiten zoals de deportatie van joden en zigeuners tijdens de tweede wereldoorlog, de circusdirecteur die een groep Sinti zigeunermuzikanten van de dood gered heeft door ze op te nemen als orkest in zijn circus. Ook verneemt Wandert dat zijn ouders opgenomen werden in een weeshuis. Het verhaal krijgt hierdoor een diepere betekenis.

Wie graag leest en zich kan openstellen voor het leven in een gezin (waarin Wandert observeert en zijn wereld verkent), zal de diepere betekenis ontdekken en tenvolle genieten van de grappige anekdotes.