Waarom zus? Waarom zo? Kinderen zijn soms onvermoeibare vraagstaarten, en met vage antwoorden nemen ze geen genoegen. In dit speelse prentenboek met twintig vragen zullen ze ongetwijfeld hun gading vinden. 

Elke illustratie heeft één korte maar prikkelende vraag. “Wie van deze vrouwen heeft net een bank beroofd?” is de vraag bij een illustratie met zes vrouwen en een politie-agente. Bij drie slapende kinderen vraagt de auteur zich dan weer af wie van hen van perziken droomt. En hoe is die ene koe daarboven op de windmolen gekomen, terwijl de andere koeien rustig in de wei blijven grazen? Het zijn duidelijk niet voor de hand liggende vragen en in de illustraties zijn amper (zeg maar geen) aanknopingspunten voor het antwoord. Niet erg: het gaat immers niet om het “juiste” antwoord. Geen antwoord, meer dan één antwoord of ontelbaar veel antwoorden … alles is mogelijk wanneer we de verbeelding vrij-vrijer-vrijst laten om de mooiste verhalen te verzinnen.

Voor de paginagrote beelden werkt illustrator Christian Robinson met diverse technieken, zoals collage, verf en snelle lijnen. Zijn beelden ogen ietwat kinderlijk en eenvoudig, maar dat is slechts schijn – zoals uit een van de mooiste illustraties blijkt. Op een hoge, ruige rots aan het water staat een elegante vrouw met een koffer. Op wie wacht zij? is de vraag. De rots is een collage van met zwart overschilderde krantenknipsels, en het water is in snelle, blauwe vegen met veel reliëf geschilderd. Twee oranje vormen maken een elegante hoed en een jurk die opbolt door de wind. Een zwart vlak voor de koffer die ze in haar hand draagt. Snelle zwarte lijnen vormen haar armen, benen en wapperende haren. In diezelfde lijntechniek zie je drie vogels in de lucht. Het is een bedrieglijk eenvoudig beeld, maar o zo mooi en vol leven.