De miereneter wordt wakker en heeft honger. Maar, wat eet hij ook alweer? Hij vraagt het aan de dieren die hij tegenkomt: een aap, een toekan, een slang, een krokodil … Allemaal geven ze een antwoord dat de miereneter niet vooruit helpt. Dan komt hij bij een mierenhoop en ook daar vraagt hij of zij weten wat een miereneter eet. ‘Rennen’, antwoorden de mieren en ze gaan er snel vandoor. Waarop de miereneter een bananenschil ziet liggen en zich dan weer herinnert wat hij eet: bananen!

Dit prentenboek is eigenlijk een lang uitgewerkte mopje. Een verhaal kan je het niet noemen. Je leest dit boek één keer en dan kan je er zeker om lachen. Een tweede keer kan je het boek nog eens doorbladeren voor de prenten. De tekeningen zijn grappig maar eerder sober. Als je goed kijkt, zie je op elk blad een mier extra, op weg naar de mierenhoop. Een derde keer heb je aan dit boek niets nieuws meer te ontdekken. Leuk boek dus om te lenen in de bibliotheek, geen boek om zelf in je boekenkast te hebben.