Dit boek is het vervolg op 'De mooiste zomer van mijn leven'. In dit boek bewijst Karen Dierickx weer dat ze een experte is in de materie van de eerste wereldoorlog. We maken deze oorlog mee door de ogen van Rosalie. Zij vertelt haar verhaal aan haar (ongeboren) kind. Bij het begin van het boek zit ze in een Duitse cel in afwachting van haar executie als verzetslid. Ze is bij het verzet gekomen door haar vriendschap met dokter Bérénice. Langs de andere kant neemt ze een enorm risico door haar verliefdheid op de Duitse soldaat Friedrich. Ze kent hem nog uit het verleden; door een ongelooflijk toeval wordt hij ingekwartierd in het huis waar ze werkt.
Rosalie heeft heel wat meegemaakt tijdens de oorlogsjaren. Als lezer kom je enkel de belangrijkste gebeurtenissen uit die jaren te weten. Je leest hoe ze wat haar overkwam in het vorige boek probeert te verwerken. Bij haar familie is ze niet welkom, maar als gezelschapsdame bij mevrouw Alixe beleeft ze een gelukkige tijd. Ze sluit vriendschap met mevrouw doktoor Bérénice en ontmoet Friedrich opnieuw. Als ze wordt opgepakt, is de oorlog gelukkig bijna voorbij. Dan volgt er nog een epiloog over de chaotische toestand na de wapenstilstand en de moeilijke jaren daarna. Het kabbelende, rustige ritme dat zo kenmerkend was voor Karen Dierickx’ vorige boek 'De Grote Verliezer' ontbreekt hier. Dit boek sluit weer aan bij de schrijfstijl van 'De mooiste zomer van mijn leven' en werkt met erg veel vooruitblikken. Rosalie schrijft vaak hoe later zal blijken dat ze zich in bepaalde mensen vergist, … Maar er zijn nog genoeg sprekende details over het dagelijks leven tijdens de eerste wereldoorlog om je een idee te geven hoe het er toen aan toe ging. En Rosalies geschiedenis vormt een aangrijpende leeservaring, ook voor jongeren van nu.