We moeten je iets vertellen
Haas vertelt haar verhaal. Een niet zo fijn verhaal. Want Haas haar ouders gaan scheiden. En ze snapt niet waarom. Haas is ervan overtuigd dat als ze de reden ontdekt, ze hen terug kan verenigen. Als ze er voor kan zorgen dat haar ouders elkaar weer graag zien, komt alles goed. Want liefde overwint alles. Toch?
Het is net zomer, normaal ging Haas met haar broertje, grote zus en ouders gezellig op vakantie. Nu zal die vakantie er voor iedereen helemaal anders uitzien. Vader gaat boven zijn boekenwinkel wonen, moeder gaat naar haar vriendin in Zwitserland, zus gaat met haar vriendinnen op stap, broer mag met een vriendje op vakantie. En Haas, die wordt naar haar grootmoeder gestuurd. Die woont op een afgelegen eiland waar niets te zien is. Dat ziet Haas niet echt zitten, maar een keuze heeft ze niet.
Het is een kunst om zo innemend en echt te kunnen schrijven. En dat kan Marlies Slegers, en heeft ze nu nogmaals bewezen. Het verhaal belicht vooral de gedachten en gevoelens van Haas. Je wordt meegezogen in haar verhaal en gedachtenwereld. Toch krijgen we ook veel informatie over de verwerking van de rest van de familie. Elk familielid probeert de scheiding vanuit hun standpunt te verwerken. Haar vader kampt duidelijk met een geheim en wanneer Haas dat geheim ontdekt, leert ze al een stukje van de complexiteit van het leven. Maar ook de waarde van familiebanden, die maken dat je veel aankan. En dat vriendschap iets is dat je overal kan tegenkomen.
Het boek schuwt geen taboes en durft zaken benoemen, het bevat heel actuele thema’s. Toch is het niet te zwaar en zeer toegankelijk.
De kaft en de prenten van Jeska Verstegen op de binnenflap voor- en achteraan zijn pareltjes. De sfeer van de prenten geeft perfect weer wat je van dit verhaal mag verwachten. Intens, maar ook heel zacht.