Wie fluit de zon wakker?
Elke ochtend komt de zon op omdat Merel haar wakker fluit. Zonder Merel zou de zon zich verslapen, toch? Dan ontstaat er discussie want Uil vind dat hij toch ook wel goed naar de zon geroepen heeft de hele nacht. Hond maakt hem duidelijk dat Uil een nachtvogel is en dat de zon door hem gaat slapen. Merel fluit de zon wakker, zo is het echt. Maar wat als Vos nu ook een poging wil wagen om de zon op te roepen? We zullen zien wat er gebeurt ...
Op vlak van humor is dit boek een schot in de roos. Als voorlezer kan je zeker genieten van de dialogen en kleine grapjes tussen de personages. Het dapper zijn en blijven doorzetten van Vos is een mooie eigenschap waar kinderen veel van kunnen leren. Voor een jong publiek dat nog gelooft dat iemand de zon wakker kan maken, is het een verhaal om van te genieten.
De getekende dieren hebben iets lieflijks en schattigs. De kleuren zijn vrolijk, ook bij Vos, Hond, Giraf en Konijn die een salopette, pyjama, stropdas of haarlint dragen. De hemel die 's nachts of bij zonsopgang wordt getoond, lijkt wel van stof of in een ruitjespatroon gemaakt qua textuur. Best origineel dus. Een betere afwerking van de illustraties zou nog een punt extra opleveren: nu lijken de personages minder mooi gedetoureerd en snel-snel gephotoshopt op een vage achtergrond. Ze zweven doorheen het bos zonder natuurlijke schaduw. Dat zorgt voor een weinig professionele uitstraling.