'Dit verhaal is niet waar.' Zo begint de korte inhoud op de achterflap. De titel 'Wit konijn, Rode wolf', op een rode achtergrond met de rode schaduw van een jongen, intrigeren me. Op de achterflap lees je naast een boeiende samenvatting ook een reactie van Marieke Nijkamp. Haar boek ‘54 minuten’ las ik in een ruk uit, dus ik krijg goede hoop dat dit, zoals zij vermeldt, een spectaculaire achtbaan is. En nee, ik verklap zeker niet het einde van het boek, maar wel dat dit effectief een rollercoaster van formaat is.

Vanaf pagina één ben ik verkocht en benieuwd naar het levensverhaal van Peter, een 17-jarig genie die lijdt aan enorme paniekaanvallen. In die eerste pagina’s ervaren we meteen hoe hij zo een paniekaanval beleeft. Samen met zijn zus en zijn moeder tracht hij vat te krijgen op die aanvallen. Deze twee vrouwen betekenen alles voor hem en hij vertrouwt ze blindelings. Zijn moeder is een geniale wetenschapper en ze probeert met veel geduld haar zoon te helpen. Maar dan wordt, tijdens een prijsuitreiking voor zijn moeder, het leven van het trio volledig uit elkaar gerukt. Zijn moeder raakt levensgevaarlijk gewond tijdens een aanval en zijn zus verdwijnt spoorloos. Hij volgt zijn moeder naar het ziekenhuis, maar al vlug wordt duidelijk dat dit ‘ziekenhuis’ en de dokter niet helemaal echt zijn.

Wat volgt is een verhaal vol onzekerheden en twijfels. Hoe oude en nieuwe mensen in Peter zijn leven komen en verdwijnen. Hoe je stap voor stap waarheden ontdekt die dan plots toch helemaal niet zijn wat ze leken te zijn. En kan hij wel op zijn eigen belevingen en waarheden vertrouwen? Krijgt Peter zijn angsten onder controle en vindt hij zijn trouwe lieve zus terug? Overleeft zijn moeder het? En wie zijn die twee vrouwen in zijn leven eigenlijk? Hoe ingewikkeld het soms ook wordt, je raakt nooit de rode draad kwijt. Je blijft meegezogen in het verhaal en het klopt allemaal. Een echt meeslepende thriller.