Het liefst van al beschildert Tom oude meubeltjes en hij krijgt hier steeds meer positieve reacties op. Van rekenen houdt hij niet omdat hij dat niet goed kan. Hij gaat echter wel graag naar school omdat hij een hele leuke meester heeft. Meester Willem helpt Tom bij het rekenen en is voor iedereen heel lief. Tom besluit dan ook hem op te geven als Meester van de Maand. Niet iedereen lijkt echt tevreden wanneer de meester daarvoor een beker wint. Aanvankelijk begrijpt Tom dit niet, maar geleidelijk aan wordt hij zelf wat bang voor de meester omdat hij dingen met hem doet die Tom liever niet wil. Hij durft hier echter met niemand over te praten. Tot hij op een dag met een klasgenootje dat hetzelfde meemaakt als hij tot actie overgaat. Vlot geschreven boek met eenvoudig taalgebruik. De auteur beschrijft duidelijk hoe Tom verandert van een opgewekte jongen naar een persoontje met veel twijfels en zorgen. Je voelt hoe de spanning bij hem stijgt en ook hoe hij heen en weer geslingerd wordt tussen de meester die hij zo leuk vindt en de meester die hem steeds meer angst aanjaagt. Zijn ongewone hobby neemt een belangrijke plaats in in het boek. Enerzijds ervaar je zijn creativiteit bij het schilderen maar ook in zijn originele manier van kleuren benoemen. Anderzijds is het ook een uitlaatklep voor zijn emoties; hier verwijst de titel op een mooie manier naar. Het feit dat de moeder van het meisje waar hij een oogje op heeft, overlijdt, verzwaart de inhoud van het boek. Anderzijds wordt het ook opgevrolijkt door de verliefdheid tussen twee oudere mensen. Voor een volwassene is het verhaal reeds bij de eerste bladzijden voorspelbaar, maar misschien is dit niet zo voor kinderen.