De zomervakantie loopt op zijn einde wanneer Brent Bauwens verhuist naar een nieuwe wijk. Tijdens een eerste verkenning van de buurt komt hij in contact met het ‘pleintjesvolk’. Het zijn leeftijdsgenoten die de laatste dagen van de vakantie op het buurtplein doorbrengen. Ze erkennen geen enkel gezag, behalve dat van Jimmy. Zodra hij zich bij hen voegt, worden er speciale regels van kracht. Jimmy’s regels. Hoewel Ilse en Jasna de enigen zijn die Jimmy openlijk durven te bekritiseren, voelen ook zij zich gebonden aan zijn ongeschreven wetten. Zonder het te willen verstoort Brent dit stramien. Ilse voelt zich van meet af aangetrokken door hem. Dit wordt, samen met andere dingen, dé aanleiding voor Jimmy om Brent te pesten. Het verhaal neemt een dramatische wending wanneer de jongeren besluiten tot een race door de stad. De winnaar krijgt drie kussen van Ilse, tenminste zo bepaalt Jimmy, die smoor is op haar en zeker van zijn overwinning. Ilses protest is tevergeefs. Gelijktijdig met de race begint het ook licht te regenen. De weg is glad, helmen zijn voor mietjes als Brent. Ze tarten het noodlot en Benji, de jongste, rijdt zich te pletter en sterft. Dit verhaal leest vlot, maar het kan niet echt boeien van begin tot het eind. Aanvankelijk komt het wat traag op gang en veel situaties zijn echt voorspelbaar. Niettemin zijn er ook pluspunten. Voor de leeftijd van twaalf jaar is dit een vrij snedig geschreven verhaal. Sommige personages zijn genuanceerd getypeerd. Tegenover de clichématige voorstelling van Jimmy (de naamkeuze alleen al ...) staat een erg realistische beschrijving van Brent, de anti-held, die door zijn zwijgen veel heldhaftiger is dan gelijk welke macho in dit verhaal. De verkeersagressie waarvan sprake, is zonder franjes beschreven. De lezer glijdt zo de ondergang van Benji mee tegemoet. Het is de underdog die betaalt met zijn leven. Daardoor wordt er een soort van tweede kans gecreëerd voor Jimmy. Ook al zal deze tweede kans altijd een wrange nasmaak houden. Dit soort realisme houdt het verhaal overeind. De herkenbaarheid waarvan hier sprake is, vind je ook bij Amerikaanse en Australische feuilletons die een beetje uit hetzelfde vaatje tappen. Niet echt een pageturner dus maar anderzijds zeker niet slecht!