Zomertijd

Deze zomer verschilt van al de zomers die Ida zich kan herinneren. Ze zit niet in het huisje van opa aan de zuidkust zoals andere jaren, want opa is overleden. Ze gaat niet klimmen en stappen met haar geliefde broer Thomas want die is nu verliefd op Maria. Omdat haar ouders op missie zijn naar Afrika moet Ida gaan logeren bij Maria en Thomas. In de tuin van Maria staat een boom waar Ida in klimt en urenlang voor zich uit zit te staren. Ze voelt zich in de steek gelaten, door Thomas, door haar ouders, zelfs door opa. Wanneer ze op een dag een toevallige ontmoeting heeft met Linn, krijgt de zomer een andere wending. Linn is anders, ze is knap, heeft lang vlasblond haar en Bowie-ogen! Tot haar eigen verbazing wordt ze verliefd, en op een meisje nog wel! Of dit wel zo’n goeie keuze is valt nog te bezien. Hoewel Linn erg dapper lijkt, zijn leugen en bedrog nooit veraf. Het wordt een zomer waarin ze verliest en wint terzelfdertijd! Dit Noorse verhaal hangt een ietwat bevreemdend beeld op van de relatie broer-zus. Ida kijkt niet alleen enorm naar Thomas op,ze verafgoodt hem, poseerde op haar twaalfde naakt voor een achttienjarige broer en snakt voortdurend naar zijn aandacht! Uiteraard haat ze Maria die recent met alle aandacht van Thomas gaat lopen. Over deze en andere vreemde situaties ga je als lezer snel je wenkbrauwen fronsen. Zeker wanneer de auteur bijvoorbeeld ook volgende informatie zinvol blijkt te vinden: (ik citeer) \"Ik weet zeker dat Thomas ook rookkringen uit zijn neus kan blazen. Als er vrouwen zijn die kunnen roken met de spleet tussen hun benen- dat heeft Thomas in ieder geval lang geleden eens gezegd, een vriend van hem had dat ergens in Azië gezien- dan moet Thomas rookkringen uit zijn neus kunnen blazen.\" Ligt het aan de vrijere moraal in het noorden of is dit een goedkoop trucje om de aandacht te trekken en blijk te geven van een zogezegde basiskennis van de puberwereld? Ik vrees voor het laatste. De jaloezieaanvallen zijn voor een vijftienjarige van die aard dat therapie kan overwogen worden. In plaats daarvan ontpopt Ida zich plots als een volwassen strijdster op de barricade van het kraakpand. In \'één wip’ ontdekt ze haar lesbische aard. Niet dat daar nu direct een proces aan vooraf ging of het moet het boomzitten geweest zijn... Samengevat vond ik dit een erg onrealistisch plot dat met dunne touwen op hangt aan een nog dunnere verhaallijn! Tot slot nog even dit. Hoewel de cover niet uitmunt in originaliteit, moet het gezegd zijn dat Marijke Meersman een modernere look hanteert dan we van haar gewend zijn. Even afwachten of dit een stijlbreuk aankondigt!