Hond mist Beer, die zijn winterslaap houdt. Vos snapt het woord missen niet. “Missen is iets dat je kent, maar nu niet meer hebt”, legt Hond uit. Hij laat Vos voelen wat missen is door over honingsap te praten, want dat vindt Vos zo lekker. Maar nu, in de winter, is er geen honingsap. Nu snapt Vos het. Dit bijzonder magere verhaaltje lijkt een overhaast uitgewerkt idee over een thema (missen) dat al vele malen beter werd uitgewerkt in prentenboeken. De illustraties zijn sober en goed, maar kunnen tussen de vele knap geïllustreerde prentenboeken van de laatste jaren geen potten breken.