“We hebben een konijn. Het is klein, dik en knuffelzacht.” Zo begint dit speelse prentenboek over een nieuwe baby in huis. Het verhaal wordt verteld vanuit het standpunt van de oudere zus die het gebeuren met de baby zeer kritisch bekijkt. Konijn doet namelijk alles wat zij niet mag: in haar neus peuteren, scheelzien, boeren, speelgoed afpakken, bijten, in haar broek doen en ze kan helemaal niet goed luisteren. Toch vindt mama haar de allerliefste... Mama noemt haar kinderen ‘konijn’ en de vergelijking tussen hoe konijnen zich gedragen en de baby wordt volledig doorgetrokken in zowel tekst als tekeningen. De linkerbladzijde bevat steeds de voorstelling van een konijn tegen een vlak ingekleurde witte, groene of blauwe achtergrond. De tegenoverliggende bladzijde stelt de baby voor in de situatie zoals beschreven in een kort stukje tekst dat zich gemakkelijk laat voorlezen. De taal is eenvoudig en begrijpbaar, maar de ver doorgedreven vergelijking is waarschijnlijk enkel te vatten door oudere kleuters. Grappig is het alleszins! Een zeer herkenbaar verhaal met een originele invalshoek over een nieuw broertje of zusje in huis en de problemen die dat met zich meebrengt voor de oudere kinderen. De baby krijgt veel aandacht en alles wat hij doet wordt goedgepraat door de ouders, terwijl de oudere kinderen enigszins verwaarloosd worden. Ze hebben het moeilijk om zich aan te passen aan de nieuwe situatie waarin baby blijkbaar alles mag en hun territorium binnendringt. Gelukkig komt ‘zuskonijn’ ook tot de ontdekking dat het best fijn is om samen met de baby te spelen en te lachen. Een mooie en verzorgde uitgave die ondanks het eerder donkere kleurenpalet toch fris oogt.