Graaf Draak in zijn duistere kasteel wil "de griezeligste griezel ter wereld" zijn. Hij doet er alles voor. Hij tekent blauwe aders op zijn benen en begraaft zijn kleren een paar dagen tot ze vol zitten met wormen en slakken. Hij heeft de gevaarlijkste huisdieren en toch vindt hij zichzelf niet akelig genoeg. Hij bestelt via internet een allerakeligst monster. Wat hij niet weet, is dat het monster vuur spuwt als het schrikt en dus moet Draak heel de nacht blussen. Uitgeblust en doodmoe zakt hij in de zetel voor de televisie maar dan schrikt hij zelf ontzettend. Op het scherm ziet hij het akeligste van het allerakeligste, zijn grootste nachtmerrie: kinderen.
Een erg sfeervol boek: de donkere nacht, de zwarte pagina's met witte tekst, de volle maan, dit alles creëert een duistere sfeer. Draak zelf is eigenlijk niet zo akelig, al doet hij nog zo zijn best. Hij kijkt veel te vriendelijk uit zijn ogen. Je hebt er meteen sympathie voor in plaats van afkeer. Maar voor de rest barsten de prenten van de griezeligste creaturen, met veel karakter en erg gedetailleerd getekend. Je voelt haast de wind waaien in de kille nacht. Vooral de volle maan en de donkere wolken in ruwe lijnen er omheen zijn bijzonder mooi getekend. De tekst is fris en fijn om voor te lezen. Afgezien van het einde van het verhaal wordt er maar één keer gesuggereerd waarom Draak al die moeite doet. Wanneer hij danst en gilt op het dak van zijn kasteel, zegt hij: "Geen kind dat nog uit het raam durft te loeren!" Met dit prentenboek kunnen kleuters volop en veilig griezelen!