Tom Groot is in dit negende boek nog altijd een energieke en gekke puber. Hij vult nog steeds zijn dagen met het tekenen van cartoons, spelen in zijn eigen rockband, doedelen en het aanbidden van  zijn favoriete rockgroep Dude3. Wat school betreft, blijft ook hier alles bij het oude: het is een noodzakelijk kwaad en huiswerk is iets waar je zo snel als mogelijk een smoes voor verzint. Gelukkig is de vriendschap met Dirk nog steeds aanwezig. Zijn grote zus Delia vermijdt hij liever en het gedrag van zijn ouders vindt hij meestal beschamend.
In dit boek lezen we tot onze grote verbazing dat Tom zich kandidaat stelt voor de schoolraad. Best wel vreemd als je Tom kent: hij houdt zich zelden of nooit aan opgelegde regels en stelt die liever zelf op. Zo heb je Toms tips om bij de top van de klas te horen: 1. Blijf wakker tijdens de les (is best nuttig), 2. Maak géén rare tekeningen van je leraar, 3. Blijf uit de buurt van de pestkop van de klas, 4. Zorg dat je vader en je moeder niet in je agenda schrijven en 5. Laat je niet op je kop zitten door je humeurige zus. (Heeft niets met school te maken, maar is toch handig om te weten!).
Met zijn verkiezing wil hij natuurlijk bereiken dat hij mee kan beslissen over wat er in zijn school gebeurt. Zoals gewoonlijk loopt het niet van een leien dakje en maakt Tom er regelmatig een soepje van en dit op zijn eigen, vaak grappige manier. Wat in zijn nadeel speelt, is het feit dat je sneller verkozen wordt als je één van de beste leerlingen bent. Hij probeert dat wel te zijn, maar door een toets loopt zijn opzet weer grandioos uit de hand. Een van de activiteiten die we in het verhaal volgen is de promotiecampagne die de kandidaten voeren. Ze mogen een poster maken en gelukkig is Tom daar wel goed in.
Ook dit verhaal is geschreven in de ik-vorm, met veel doedels en cartoonachtige tekeningen en verschillende lettertypes. Illustraties en tekst vullen elkaar zeer goed aan. De bladspiegel is wel redelijk druk, maar het geheel blijft zeer licht verteerbaar, ook voor minder goede lezers. Inhoudelijk weegt het verhaal niet zwaar door, maar het is goed doorspekt met humor en fantasie die aansluit bij de wereld van het doelpubliek. Het boek sluit af met een verwijzing naar een quiz, met instructies om een papieren vliegtuigje te vouwen en met nog enkele akkefietjes.