In dit prentenboek zonder woorden trekt een kamperend jongetje er ’s nachts op uit in het bos. Gewapend met zijn zaklamp ontdekt hij er alle nachtdieren: muizen, een uil, een bever, een vos enz. Wanneer hij zijn zaklamp laat vallen, nemen de dieren het over en zijn zij het die hem de weg terug naar zijn tent wijzen.

Het concept achter dit prentenboek is origineel. Alle bladzijden zijn zwart, enkel de delen die beschenen worden door de zaklamp zijn op een witte achtergrond en in kleur. Daarnaast brengt de volle maan ook hier en daar licht in de duisternis. Echt mooi zijn de illustraties wel niet te noemen, het jongetje is ouderwets en uitdrukkingsloos, de dieren en omgeving zijn minimaal. Het doorkijkje op elke bladzijde vestigt de aandacht op een of ander detail, maar voegt niets wezenlijks toe. Zeer verwarrend vind ik dat de achtergrond doorloopt op elke dubbele bladzijde, waarop het jongetje twee keer te zien is. Daardoor had ik pas bij het vallen van de zaklamp door dat er niet twee jongetjes zijn, maar slechts eentje. Kortom, een goed idee, maar de uitwerking ervan kon beter.