Nina en Marieke zijn twee meisjes die op elkaar aangewezen zijn en toch niet voor elkaar kiezen. Deze band wordt goed getypeerd in volgende inleidende zin: “Marieke en ik zijn eigenlijk niks van elkaar, maar we wonen nu eenmaal in hetzelfde huis, we zitten bij elkaar in de klas en we delen een pony.” De pony, waar ze beiden voor instaan, zal geleidelijk een band tussen hen beiden creëren. Het thema, hoe kinderen uit oorspronkelijke gezinnen samenkomen bij nieuw samengestelde gezinnen, wordt hier subtiel gebracht. De lezer voelt dit aan via de karaktertypering van beide meisjes en hoe ze met elkaar omgaan in dit nieuwe gezin, waar ook een tweeling jongetjes met nadruk aanwezig is. Het verhaal gaat over meisjes en pony’s. De sterkte in dit typische meisjesverhaal is dat alledaagse gebeurtenissen helder en met een goede kijk op details verteld worden. Je beleeft mee hoe Marieke gevoelsmatig alles ervaart en zodanig haar best doet dat ze zichzelf opzij zet. Veel gebeurt er niet in het script. Als lezer kom je in detail veel te weten over pony’s en het reilen en zeilen in een manege. Het verhaal krijgt een wending wanneer ze op ponykamp gaan. Nina durft geleidelijk met haar kwaliteiten naar buiten treden. Marieke toomt haar dominantie in en is meer ontvankelijk. Hoe beide meisjes naar elkaar toe groeien, komt heel natuurlijk over. De vertelstijl, met hier en daar een humoristische toets, maakt dit verhaal boeiend omdat het zo precies uit een leven van eender welk gezin gegrepen is. In alle eenvoud herken je de diepgang van hoe mensen met elkaar omgaan en voor elkaar leren openstaan. Een op en top meisjesboek voor lezertjes met een voorliefde voor pony’s.