Meester Thomassen is directeur van een school. Jaren geleden brak hij zijn been als gevolg van (volgens meester Thomassen) gemene leugens van enkele kinderen. Sindsdien haat hij kinderen. En dan vooral: kinderen die liegen. In zijn school doet hij er alles aan dat er niet wordt gelogen door leugenaars vervelende klusjes op te leggen. Maar het helpt niet veel, de kinderen liegen vrolijk verder. Laura Pipper is de ergste smoesjesverteller van de school. Op een dag vertelt ze een wel heel onwaarschijnlijke smoes waarom ze haar huiswerk niet kon maken en een dag niet op school was. Meester Thomassen is vastbesloten haar leugens te doorprikken. Hij besluit haar haar leugen in detail te laten vertellen in de hoop zo tegenstrijdigheden te ontdekken. Geleidelijk aan wordt hij helemaal meegesleurd in haar verhaal over een supersterke stofzuiger die alles kan opzuigen en de eigenaars ervan tot kuisgekte drijft: de Rats-flats-X-weg. Middag na middag vertelt Laura haar verhaal verder, daarbij geholpen door haar beste vriendin en haar broer. Hoe onwaarschijnlijker hun verhaal, hoe meer meester Thomassen het begint te geloven. Is meester Thomassen te lichtgelovig of is het verhaal echt waar?

Dit verhaal leest heel vlot. Ik werd, net als meester Thomassen, meegezogen (sorry voor de flauwe woordspeling) in het verhaal van de stofzuiger en de avonturen van Laura en haar vrienden. Geleidelijk aan kreeg ik meer en meer sympathie voor meester Thomassen. Tot op het einde blijft het spannend: wat is waar en wat niet? En weten we eigenlijk ooit wel zeker of iets leugens zijn of niet? Leuk om nadien zelf over na te denken of een (klas)gesprek over te hebben. Jammer dat bij de vertaling vooral gefocust werd op Nederlandse lezers. Sommige woorden en uitdrukkingen zullen voor de Vlaamse lezers vreemd overkomen of niet begrepen worden. De tekeningen in het boek zijn grijs en doen wat kinderlijk aan. Voor mij zijn ze geen meerwaarde. Mijn fantasie wekte zelf beelden op die veel kleurrijker en gekker waren dan die in het boek.