Murph Cooper, een jongen zonder bijzondere krachten, is eigenlijk heel normaal. Maar in een school vol met leerlingen die elk over een welbepaalde gave beschikken, is hij wel de grote uitzondering. Maar gave of geen gave, hij heeft bewezen dat hij een held kan zijn. Dit haal je uit de eerste bladzijden waar Murph wordt opgeroepen door de Heldenalliantie om misdaden te bestrijden. In deze korte inleiding leer je ook zijn vrienden - de superzero's - kennen en welke (onbenullige) kracht zij bezitten. Zo ben je een beetje mee wanneer je het eerste deel niet hebt gelezen.

In deel twee worden de superzero's betrokken bij de grootste aller schurken, de Ekster. Hij heeft een zeer zwaar verleden achtergelaten bij de Heldenalliantie en wordt streng bewaakt. Murph wordt opgeroepen om met hem te babbelen, maar komt enkel terug met een bizar gedicht. Voor sommigen echter niet zo onschuldig als het lijkt, want dat gedicht zal er voor zorgen dat Ekster vrijkomt en er een helse strijd tussen hem en de Heldenalliantie plaatsvindt.

De superzero's starten als 'underdog' bij de start van het nieuwe schooljaar. Dit zal niet zo blijven, dat lees je al vrij snel. Toch zal het nog een tijd duren voordat er echt actie in het boek komt. Dit komt omdat er tussendoor heel wat nuttige informatie wordt gegeven over de personages, maar soms zijn deze uitweidingen ook veel te lang en wijk je af van het eigenlijke verhaal. Het is pas halfweg het boek dat de omvang van het boosaardige karakter van Ekster duidelijk wordt en het verhaal in een stroomversnelling komt. De auteurs Greg en Chris schrijven zeer visueel (de zilverblauwe auto schoot de lucht in als een broodje dat door een draak met glutenintolerantie wordt uitgespuwd) en met de nodige humor. Zij komen vaak tussen in het verhaal als verteller, om iets te verduidelijken of om wat grappen rond te strooien. Soms met succes, soms is het meer storend. Zo geven ze op een welbepaald moment extra informatie omdat jij zogezegd hun favoriete lezer bent. Leuk, maar niet als ze daar nog een halve bladzijde blijven in doorgaan. De illustraties maken de humoristische sfeer in het boek compleet. Ook de afwisseling in lettertype, lettergrootte is goed gedoseerd en maken het lezen aangenaam. De felle, rode bladrand geeft het boek dat ietsje extra.