Auteur, Marion Pauw schreef eerder al bestsellers als “Daglicht” en “Hemelen”.  Met “Stief” is haar eerste young adult een feit. Vreemd dat er op haar eigen website nog niets over geschreven staat. Pauw trekt in mijn ogen de kaart van de jongeren die (nog) niet zo graag lezen. Ze zorgde voor een gemakkelijk te begrijpen, toegankelijk verhaal met korte hoofdstukken en zeer herkenbare en populaire verwijzingen (bv. stukjes uit teksten van Billie Eilish, Instagram, influencers, ...)

De ouders van ik-persoon, Kiki, zijn gescheiden. Haar papa lijkt zijn leventje op de rails te hebben samen met zijn vriendin en hun baby. Haar mama heeft het een stuk moeilijker en daar probeert Kiki rekening mee te houden. Wanneer mama Sigrid dan toch een nieuwe vriend heeft, is Kiki blij voor haar.  De extraatjes die Kiki van de man krijgt zijn mooi meegenomen. Na een tijdje wordt duidelijk dat de nieuwe relatie te mooi is om waar te zijn. Johan houdt zich bezig met duistere zaakjes. Vooral in de laatste hoofdstukken zorgt dit voor een dosis spanning.

De auteur deelt het boek op in drie delen: nu, toen en weer nu. De “nu” delen zijn kort.  Het overgrote deel van het verhaal speelt zich “toen” af. Omdat het verhaal start met een kort “nu” deeltje, weet je als lezer wel snel dat er iets staat te gebeuren. Wat dat juist is, lees je pas op het einde van het “toen” deel.

Het verhaal is opgedeeld in korte hoofdstukken. In elk hoofdstuk bevindt Kiki zich op een andere plaats. Deze plaats wordt steeds verklapt in de titel. Het zorgt ervoor dat de 104 bladzijden als een trein lezen. De verhaallijn kent een rustige opbouw en kern. Het wisselen van plaats naar plaats zorgt voor het tempo. Op het einde ging het voor mij allemaal net iets te snel. De spanning en de ontknoping mochten gerust wat trager opgebouwd worden. De titel young adult thriller vind ik wat overroepen. Daarvoor is de spanningsboog te kort.

Dit was een leuk tussendoortje dat lekker doorleest en jongeren die niet echt boekenwurmen zijn zeker wel kan aanspreken. Meer geoefende lezers zullen misschien wel wat op hun honger blijven zitten.