Toen ik dit boek in handen kreeg had ik de “&” eigenlijk over het hoofd gezien, maar kwaad kon dat niet. De titel had evengoed “Cinderella” kunnen zijn.

In deze moderne hervertelling van Assepoester zijn de hoofdrollen weggelegd voor Brian en Ellamara. Ze zijn beste vrienden, maar eigenlijk hebben ze elkaar nog nooit ontmoet. Ze leerden elkaar kennen via internet. Brian (die Cinder als nickname heeft) volgt immers de blog van Ellamara (kortweg Ella). Fantasy is hun gemeenschappelijke interesse. Cinder en Ellamara zijn trouwens namen van personages uit een fantasyverhaal.

Ella’s ouders zijn al een tijd uit elkaar. Papa liet niets meer van zich horen en Ella groeide op bij haar moeder. Al snel in het verhaal krijgen ze een zwaar ongeval. Ella moet maanden revalideren in het ziekenhuis, haar mama overleeft de klap niet. Niet alleen de revalidatie is een zware beproeving, ook het feit dat ze bij haar vader en zijn nieuwe gezin in een compleet nieuwe omgeving moet gaan wonen is geen lachertje. Brian was door de speciale internetrelatie niet op de hoogte van deze feiten. Zijn geluk kan dan ook niet op als Ella na al die tijd terug contact met hem opneemt. 

Ondanks de fijne vriendschap weten Ella en Brian niet alles van elkaar. Brian is immers de hotste acteur van Hollywood en kan geen teen verzetten zonder dat de paparazzi dit gezien hebben. Ella is tijdens het ongeluk zwaar verbrand over haar hele lichaam en loopt moeilijk. De twee vinden het dus dik oké dat hun vriendschap achter een schermpje plaatsvindt, want kunnen ze elkaars wereld wel aan? Het lot brengt hen in een absolute sprookjessfeer dan toch bij elkaar.

De hoofdstukken worden door de ogen van Brian of Ella bekeken. De auteur schrijft zeer gedetailleerd. Het lijkt alsof je echt mee in het verhaal zit, of ten minste vanop de eerste rij alles kan volgen. Dat is aan de ene kant wel leuk, maar zo af en toe had ik wel het gevoel dat het allemaal wat beknopter geschreven mocht zijn. Er werd geregeld herhaald, al zag je het dan wel door de ogen van de andere partij.

Topliteratuur is dit zeker niet en ook de vertaling is niet helemaal perfect: sommige zinnen kregen een wat vreemde zinsbouw. Toch heb ik er absoluut van genoten. De zomervakantie zal hier waarschijnlijk ook wel iets mee te maken hebben. Het boek leest als een trein, de verhaallijn en de nevenpersonages zijn eenvoudig, maar zeer onderhoudend. Het is moeilijk om het boek weg te leggen. Zoals het een sprookje betaamt kan een happy end niet uitblijven, maar té voorspelbaar was het verhaal zeker niet. 

Wie geniet van romantiek, een beetje drama en natuurlijk van moderne sprookjes komt zeker aan zijn trekken met Cinder&Ella. Ik wacht in ieder geval al op het toch wel onverwachte deel 2 waarover sprake is op het eind. Dit boek leek me een mooi afgerond geheel, maar ik ga het vervolg zeker ook lezen.