De Ickabog neemt je mee naar het Koninkrijk Steenrijk, een erg welvarend land met prachtige steden en mooie landschappen. Alles in Steenrijk is perfect en iedereen is er gelukkig. Nu ja, iedereen behalve dan die paar inwoners van dat kleine stukje Zomphoek helemaal in het Noorden. Daar waar 'de monsterlijke Ickabog' woont. Maar waar klagen die Zomphoekers toch over? Iedereen weet dat de Ickabog maar een verzinsel is, een legende om kindjes bang te maken. Toch? 

Net als bij haar vorige succesnummers hanteert Rowling ook voor dit boek een erg vertellende schrijfstijl. Ze besteedt veel tijd aan het beschrijven van locaties en situaties. Nog meer aandacht gaat naar het voorstellen van de personages. De karakters worden uitvoerig omschreven, conversaties worden volledig uitgeschreven, plannen worden tot in detail uit de doeken gedaan. Rowling doet er alles aan om het Steenrijk uit haar fantasie tot leven te wekken voor haar lezers. En dat lukt wonderwel. We leren Steenrijk kennen als een gezellig koninkrijk waar de mensen flink werken (zoals het hoort) en er daarnaast ook flink genoten wordt. Al snel reis je met de ietwat onnozele Koning Fred de Flinkerd (die naam gaf hij zich overigens zelf) mee door Soesdijk, Karnhem en Sudderveen. Maar dan verkondigt de slechterik, baron Ter Sluycks, dat de angstaanjagende Ickabog uit de verhaaltjes echt bestaat. Oorspronkelijk deed hij dit enkel om zijn eigen hachje te redden. Al snel merkt hij echter dat de grote paniek die deze aankondiging met zich meebrengt, best wel wat voordelen voor hem oplevert ... De ene leugen volgt de andere op, Ter Sluycks krijgt steeds meer macht, en zij die tegen hem ingaan verdwijnen. Uit de weg geruimde ouders, verhongerde kindertjes, dode oude vrouwtjes: Rowling schrikt er niet voor terug. Het is met momenten best wel heftig. 'Waar blijft die held dan?' denk je na een tijdje. Wel, Bert Boenders en Roos Rondhout, de helden van dienst, hebben zo ook hun problemen en geraken er pas na een hele tijd. Deze slechterik laat zich niet zomaar aan de kant schuiven! Uiteraard eindigt ook dit sprookje (relatief) goed met een 'moraal van het verhaal'. Maar is deze moraal de enige ware? Of stak Rowling tussen de vele lijnen van dit schrijven nog een andere boodschap? Geheel vrijblijvend lezen is het niet. Maar dat moet het ook niet zijn. Toch? 

Het logo en het ontwerp van de kaft komen van de hand van Rowling zelf. De paginagrootte illustraties in het boek werden gekozen uit inzendingen van kindjes die het boek online lazen. De namen verraden enkel Nederlandse inzendingen. Jammer dat deze eer niet over de landsgrens heen gedeeld werd. Het boek wordt hier uiteindelijk toch ook verkocht? 

Door het hoge sprookjesgehalte zal het verhaal (voor lezers vanaf 10 jaar) misschien snel als 'te kinderachtig' geklasseerd worden. De lange samengestelde zinnen en de gebruikte woordenschat vereisen echter een zeker leesniveau. Alleen lezen zal pas echt goed lukken vanaf 9 jaar. Voorlezen kan uiteraard altijd! Ik las helemaal alleen en heb er alvast van genoten.

'De Ickabog' zelf bestaat al vele jaren. Hij werd verzonnen tussen de Harry Potter-boeken door en was altijd een favorietje van de jongste kinderen van Rowling. Maar Harry Potter vroeg meer tijd en de Ickabog belandde op zolder. De Covid-pandemie en het feit dat kinderen overal ter wereld thuis werden gezet, bracht Rowling ertoe het verhaal af te werken en gratis online beschikbaar te stellen. De stoffige doos werd naar beneden gehaald en Rowling ging aan de slag. Zo ontstond De Ickabog, een van de zelfdzame mooie dingen die Corona ons bracht. Alle royalty’s voor dit boek worden door J.K. Rowling gedoneerd aan projecten gericht op groepen mensen die het hardst zijn getroffen door de coronapandemie, in het Verenigd Koninkrijk en daarbuiten.