Al hun hele middelbareschooltijd zijn Kyle en Kimberley (Kim) een onafscheidelijk koppel. Ze zijn een beetje een cliché, om het in Kyles eigen woorden te zeggen: zij de populaire en slimme cheerleader en hij de aantrekkelijke footballspeler. Tot zijn stomme verbazing verbreekt Kim op het eindejaarsfeest hun relatie. Ze wil weten wie ze echt is, wil zichzelf herontdekken want ze kent zichzelf alleen maar als 'vriendin van Kyle'. Tijdens hun ruzie raken ze betrokken bij een auto-ongeval en het verdict is zwaar: Kim is dood. Kyle moet niet alleen fysiek, maar ook mentaal en emotioneel herstellen, en dat gaat aanvankelijk erg moeizaam. Tot hij de gevoelige Marley ontmoet, die meteen vertrouwd aanvoelt. En ze leefden nog lang en gelukkig? Toch niet. De onverwachte wending halverwege zet alles op losse schroeven en laat de lezer even verdwaasd achter.

Die plotwending is een van de puike elementen in het boek, net zoals de thematiek. Het spanningsveld tussen de (aanhankelijke) jeugdliefde ("Ze is een deel van mij, dus zonder haar kan ik mij niet zijn.") en het verlangen naar zelfontplooiing ("Ik wil weten hoe het is om me om te draaien en jou daar niét te zien.") is voor jonge adolescenten een realistisch thema. Het verhaal is onbeschroomd romantisch, met een flinke portie drama, inclusief twee hevige onweersbuien op cruciale momenten. Het zal wellicht vooral meisjes aantrekken. Niks mis mee, want het boek geeft ook te denken over liefde en relaties: hoe kan je helemaal jezelf zijn/worden en toch samenvallen met de ander? Kyle's relatie met Kim blijkt immers heel anders dan die met Marley, dat zien we ook op de stemmige cover. Zijn inzichten hierover zijn boeiend en leerrijk. Ook zijn moeilijke herstel en het zware gevoel van verlies worden treffend geschetst.

Zijn liefdesrelatie met Marley is romantisch heel mooi, maar tegelijkertijd ook het mindere deel van het boek. De focus in hun relatie ligt nadrukkelijk op het helen, op de loutering en hun persoonlijke groeiproces. In die mate zelfs dat men zich kan afvragen wiens taal en inzichten dit uiteindelijk zijn: enkel van de (pas) achttienjarige verteller Kyle of toch ook van de twee volwassen schrijfsters? Zoals in: "Maar het voelt goed. Helen en tegelijkertijd verdrietig zijn." Daarnaast kan het drama op het einde een deel van de lezers doen afhaken; lees de commentaren op Goodreads maar na. Deze twist is te veel van het goede en bovendien een doorslag van wat in hun populaire boek (en film) Vijf stappen van jou voorvalt − allesbehalve origineel dus. En opvallend: de voor Kyle verrassende bekentenis van zijn vriend Sam duikt twee maal in het verhaal op, deels in quasi gelijkaardige bewoordingen. Hebben de twee auteurs deze stukken apart geschreven en dit over het hoofd gezien? In elk geval is deze recensentenpen hiervoor onverbiddelijk. 

Het boek werd ook onmiddellijk verfilmd. De romantische zielen onder ons houden dus best de streamingdiensten in de gaten.