Wist je dat zonnebrillen al in de prehistorie bestonden? En dat men in het oude Egypte al gebruik maakte van sterren en de zon voor oriëntatie en tijdsbepaling? Of dat men al in pakweg 2100 v.C. schreef over een zonsverduistering? Dit, en honderden andere weetjes over de zon, kom je te weten in deze nieuwe atlas over de zon.

Yes, heerlijk toch! Zo'n boek dat je helemaal doet meesurfen op een warm gemoed, en je laat meanderen op een rivier van zachte emoties. Aan de hand van prachtige gekleurde pagina's, neemt Peter Goes je mee op ontdekking naar de zon. Van prehistorie tot de toekomst: elke pagina is een streling voor het oog. Tekst en beeld vloeien moeiteloos in elkaar over, en de weetjes kronkelen om de vele prenten heen. De kleuren bezorgen elke pagina een gloed, zoals de zon ook zo mooi een volledig landschap in een prachtige kleur kan doen baden. De prenten hebben een herkenbare stijl, maar het voelt soms bevreemdend wanneer bepaalde prenten realistischer of gedetailleerder worden, omdat het je uit je 'go with the flow-gevoeltje' haalt.

De prachtige cover en het grote formaat geven het boek die extra sfeer van een atlas, en ook het feit dat de weetjes over de zon en sterren uitwaaieren doorheen de geschiedenis en de volledige wereld, geeft het boek een grote meerwaarde. De tekst van de weetjes zelf is daarentegen echt wel droog en moeilijk. "De versterkte stad Xochicalco (650 - 900) in Mexico had een zonneobservatorium. De zon schijnt elk jaar 105 dagen op het middaguur door een schacht in de grot." Hebt u iets onthouden van wat ik net schreef? Nee, niet spieken! Het is maar een voorbeeld van hoe droog en direct de tekst is; iets wat waarschijnlijk niet heel aanlokkelijk is voor kinderen.

Het mist daarbij vooral een duidelijke doelgroep: kinderen die graag encyclopedieën lezen, zullen dit waarschijnlijk te veel prenten en te weinig tekst of omkadering vinden. Kinderen die niet graag lezen, zullen de tekst dan weer helemaal niet lezen. Ook is de zon – hoewel het uiteraard een prachtig 'ding' is – niet meteen een interesseveld van kinderen zoals het heelal, de natuur of dinosaurussen dat heel vaak zijn. Het is daardoor een beetje een alles-en-niets, en door de kleine mismatch tussen beeld en tekst, kon het me ook geen razend enthousiast gevoel geven over de zon. Dat is bijzonder jammer, want ik heb me wel heerlijk geamuseerd met het boek.

Neem jezelf een theetje op een mistroostige dag, plof onder een dekentje in de zetel, en blader door het boek: ik beloof – die winter blues zijn meteen verdwenen!