Dit reisverhaal start op het moment dat Jyoti met haar vader achterop de fiets vertrekt vanuit Gurgaon. Dat is de stad waar haar vader werkte als e-riksjachauffeur. Jyoti woont met haar moeder in een klein dorp meer dan 1000 km verder. Wanneer haar vader een ongeluk krijgt, reist Jyoti met haar moeder naar de stad om vader te verzorgen. Haar moeder reist al snel terug en laat Jyoti achter om verder voor haar vader te zorgen. Maar dan komt de coronapandemie. De stad loopt leeg, het wordt moeilijk om nog aan eten te geraken en Jyoti beslist om met haar nog steeds gewonde vader huiswaarts te gaan. Maar het openbaar vervoer ligt helemaal stil. De enige manier om thuis te geraken is met de fiets. Jyoti al trappend, vader achterop. 
Het is gebaseerd op een waargebeurd verhaal. 

Het is een fijn verhaal. Het leest heel vlot en is toegankelijk geschreven. Er is een tweede verhaallijn, over de vriendin van Jyoti, dat niet echt gebeurd is. Het was een goede zet om het erbij te verzinnen. Het verhaal op zich is wel boeiend, toch was het fijn om niet enkel dat aangeboden te krijgen. Je komt zo nog meer te weten over India: het boek is doorspekt met geografische en culturele feiten. Achterin het boek krijg krijg je informatie over wat fictie en non-fictie is en hoe het verder vergaan is met Jyoti. Toch wel fijn om die duiding erbij te krijgen.

De kaft is niet aantrekkelijk. Het heeft een blauwe, fletse achtergrond. De geschilderde tekening van Jyoti en haar vader komt niet echt tot zijn recht. Er wordt wel vermeld dat het gebaseerd is op een waargebeurd verhaal. Hopelijk triggert dat voldoende lezers om dit boek dan vast te nemen.