Dit tweede deel over Frankie, de dikke vette zombiegoudvis, bevat twee verschillende verhalen. Het eerste verhaal speelt zich af tijdens een weekend dat Padreep en Tom samen met hun vaders en broer en zusje doorbrengen aan de kust. Daar maken ze niet alleen kennis met een zonderlinge vuurtorenwachter, ze gaan er ook de confrontatie aan met ‘De kwaadaardige aal van Aalbaai’. Voor wie het eerste deel niet las, is het niet vanzelfsprekend om de voorgeschiedenis of het gedrag van de goudvis te begrijpen en evenmin zijn relatie tot de verschillende personages. Maar het verhaal is met vaart geschreven, de dialogen bevatten humor en de illustraties zetten de stereotiepe karakters krachtig in beeld. Dat geldt ook voor het tweede verhaal waarin Tom en Padreep auditie doen voor een rol in het schooltoneel. Als Padreep onverwacht de hoofdrol krijgt, komt er een nieuwe dynamiek in de vriendschap van het tweetal. Zoals dat ook in de eerdere verhalen ging, zorgt ook nu Toms broer als ‘kwaadaardige professor’ voor een hilarische wending. En zoals dat ook in eerdere delen gebeurde, zorgt Frankie voor de goede afloop.

De humor die nog extra geaccentueerd wordt door de karikaturale zwartwit-illustraties, doet het altijd goed bij wie niet zo graag leest. Ook het grote lettertype en de ruime spaties tussen de zinnen dragen bij tot het makkelijk lezen. De dikke vette goudvisreeks vindt wellicht een breed publiek, ook wie gewoon zin heeft in een absurd verhaal met af en toe een knipoog naar de wereld van volwassenen.