Mila, Timo en Cherry krijgen op een avond onverwacht bezoek van hun vriend Ronaldo. Hij heeft hun hulp nodig. Ze worden hals over kop op een privévliegtuig gezet en vliegen naar Symphorosa, een oude dame die in het Hoge Noorden woont. Ze vertelt de vrienden over een uitvinding van de kunstenaar Leonardo da Vinci. De kunstenaar heeft een wapen ontwikkeld waar iedereen oncontroleerbaar van moet geeuwen. Mila en haar vrienden moeten verhinderen dat de formule in handen komt van de foute mensen. Ze kunnen er volledige steden mee lam leggen, hele legers mee uitschakelen. De kunstenaar heeft er voor gezorgd dat het geeuwvirus nooit in handen zou vallen van keizers, koningen ... Daarom heeft hij z'n formule voor iedereen verborgen gehouden. In de hoop dat de formule eeuwen later in een betere wereld weer boven water zou komen. Hij was echter te naïef en te optimistisch. Leonardo schreef delen van de formule op zeven perkamenten vellen en verborg ze in zijn grootste kunstwerken. Alle bezitters van de reepjes perkament komen één keer om de zeven jaar samen om de stukjes perkament samen te leggen en te kijken wat ze ermee willen. Elk jaar opnieuw gaan de zeven in ruzie uit elkaar, maar dit jaar heeft Symphorosa een plan, en de vrienden moeten haar daarbij helpen. Maar is Symphorosa wel te vertrouwen?

Het geeuwvirus is een vervolgavontuur van de vrienden Mila, Cherry, Timo en Ronaldo. Je moet als lezer attent blijven om de personages goed te leren kennen. Ze worden in dit tweede deel redelijk oppervlakkig uitgewerkt. Als je het eerste deel niet hebt gelezen, is het moeilijk om je door de eerste hoofdstukken te worstelen. De start is immers heel direct, en er wordt herhaaldelijk verwezen naar het eerste avontuur. Dat vraagt dus om doorzetting bij jonge lezers. Plots wordt het heel spannend met een opeenvolging van gekke situaties en achtervolgingen die elkaar in razendsnel tempo afwisselen. Het is een absurd verhaal. De zwart-wit illustraties passen goed bij het verhaal: ze dragen bij tot de sfeer en zorgen ervoor dat de iets langere hoofdstukken onderbroken worden of visueel worden gemaakt. Je fantasie slaat op hol bij het zien van de illustraties. Ze verduidelijken het vaak hectische verloop van het verhaal. Het verhaal is wel geniaal bedacht.

Het is een boek voor geoefende lezers. De zinnen zijn soms wat lang en de bladspiegel is nogal druk, maar de dialogen maken het lezen wel iets vlotter. Het verhaal is doorspekt met humor ("misschien was zijn hart al zo koud dat het een verblijf in een diepvries weerstaat" of "een acteur die op een auditie een jammerend schaap moest nadoen, had nauwelijks dramatischer geklonken"). Dat maakt het verhaal luchtig. Wel jammer dat het moeilijk is om afzonderlijk te lezen, want het is een leuk en spannend avontuur.

Benieuwd naar wat onze andere recensent van het eerste deel vond? Dat lees je hier.