Een koesterboek om bij weg te dromen, een cadeauboek voor alle leeftijden ... dit kleine boekje is het allebei. De vormgeving is subliem gedaan. De zwarte achtergrond laat de papierkunst helemaal tot z’n recht komen. Het witte papier is ook niet volledig wit, maar bevat een zacht motief, wat het erg mooi maakt. Wat Sietse Muis heeft gecreëerd met licht en papier is werkelijk prachtig. De adembenemende foto’s van papieren taferelen illustreren het poëtische verhaal.

Twee tegengestelde karakters die naar elkaar toe groeien, nemen ons mee in hun eigen wereld. Het zijn Otis en Charlie. Otis heeft genoeg aan verhalen. Hij takelt iedere dag een nieuw verhaal uit zijn verhalenput. Maar op een dag haalt hij Charlie op. Een avontuurlijk meisje dat hem vraagt om mee te gaan. Om niet te ver weg te gaan (want dan duurt de terugreis langer) besluit Otis dat hij omhoog wil. Samen maken ze een schitterende ballon. Ook de ballon is de papierkunst op z’n best. Met behulp van licht en papier stijgt de ballon echt op. Daarna komen ze nog terecht in een lettermijn en vissen ze woorden uit een woordenwaterval die zó uit het boek lijkt te stromen. Tot slot komen ze bij een vuurtoren, waar de schrijver na het bezoek zal starten aan een nieuw verhaal: Een zee van papier. Afsluiten met de titel, het heeft wel iets.

Het verhaal is eigenlijk een heel simpele tocht van Otis en Charlie die toegankelijk is voor kinderen vanaf 7 jaar. Het boek is zeker ook een aanrader voor oudere lezers en zelfs volwassen. Niet alleen omwille van de papierkunst van Sietse Muis, die ik niet genoeg kan bejubelen. In het boek maakt de zeer belezen Otis veel opmerkingen die verwijzen naar andere verhalen. De bibliofiel zal zich in Otis herkennen en het boek opvatten als literaire ode aan de schoonheid van boeken, net zoals de achterflap belooft.