Nu de bomen hun bladeren verliezen en het ’s avonds al behoorlijk koud wordt, weet mama beer dat het bijna tijd is voor de winterslaap. Maar eer kleine beer daarin meegaat, wil hij al de dieren in het bos welterusten wensen. Pas wanneer mama beer hem belooft dat ze altijd van hem zal blijven houden, geeft hij zich over aan de diepe slaap en dromen ze samen over een warme lentezon.

De beide beren op de omslag van het nieuwste boek van Britta Teckentrup, stralen de aantrekkingskracht uit die we van haar hand gewend zijn. De eerste bladzijde biedt een overzicht van de dieren die de beide beren op hun wandeling zullen ontmoeten. Dat beeld is tamelijk statisch maar nodigt uit om ze samen met jonge kinderen te benoemen en te herkennen. Op de volgende bladzijden vertellen korte tekstfragmenten het verhaal. Dat is weinig origineel. Maar het kleurgebruik, de schikking van de figuren en de collage-achtige techniek versterken de beleving. De beelden geven niet alleen de naderende winter herkenbaar weer. De wijze waarop Teckentrup de beide beren neerzet, straalt vertrouwen en geborgenheid uit, waardoor het verhaal in al zijn eenvoud innemend en aantrekkelijk wordt.

Als toemaatje voegt de auteur op het eind een informatieve bladzijde toe. In een heldere taal verklaart ze hoe de dieren, die eerder in het verhaal voorkwamen, de winter al dan niet slapend of rustend doorbrengen. Begrippen als winterrust en winterslaap krijgen daardoor meer betekenis. Fantasie en werkelijkheid vullen elkaar op die manier mooi aan.