Bobbel heette eigenlijk Bo-Belle, wat in het Frans klinkt als twee keer mooi. Ze werd geboren in de bakfiets van haar ouders en daar woonden ze ook samen met de vleermuis Otto. Het was er krap en ze hadden het ook krap maar ze waren altijd onderweg en ze hadden voortdurend wisselende uitzichten. Bobbel sliep in een hangmat en als ze gestraft werd zei haar vader: ‘Bobbel ga onmiddellijk hangen!’ Toen ze groter werd, begon ze het erg te vinden dat haar ouders zo weinig geld hadden dat moeder Pina zelfs geen tekenpapier meer kon kopen. Bobbel wilde nog maar één ding: RIJK WORDEN. Ze schrijft een rijke oom aan en gaat bij hem inwonen en naar school want iets leren dat is het begin van rijk te worden. De aanpassing van een zwerversleven naar een gesettled bestaan is niet eenvoudig. Bobbels fantasie werkt anders dan die van gewone burgers. Heel vaak wil ze liefst doorrrennen naar Mimmermeer, Wiewaay of Toelemonde. Aan de andere kant missen ook Mos en Pina hun dochter en op een dag plukt Mos Bobbel gewoon uit het huis van tante Zus weg: ‘Geef hier dat kind van mij, bromde hij.’ Rijk zal Bobbel echter haar hele leven proberen te worden, bijvoorbeeld als acrobate en dan zal ze geld vragen en zeggen: ‘dat ze rijk wil worden om een wereldreis te maken. Dat ze aan de andere kant van de wereld een man wil zoeken die ze gekend heeft toen hij nog een jongen was….En dat ze niet weet wanneer ze ooit terug zal komen. Want de wereld is een bol en een bol heeft geen begin en geen eind.’ Een goed idee om dit grappige, ontroerende boek met de lange titel opnieuw uit te geven. Door de manier van schrijven zijn de meeste verhalen van Joke van leeuwen leeftijdloos. Maar ze kunnen ook gelezen worden door kinderen die het technisch lezen net onder de knie hebben, die dan meteen ingeleid worden in echte literatuur. De illustraties zijn niet echt mooi, maar ze passen perfect bij het verhaal.