Als Klaartje ’s morgens opstaat, vindt ze het een prachtdag. Ze gaat naar school en neemt haar kristal mee. Dat kreeg ze van "verre oma", die in de bergen woont. Klaartje is heel erg fier op het kristal en ze popelt van ongeduld om het te laten zien aan de andere kinderen van de klas. Alle kinderen zijn nieuwsgierig maar nog voor Klaartje iets kan vertellen over haar kristal stormt Robby binnen. Hij heeft een grote groene dinosaurus met roze stekels bij. De dino kan zelfs water spuwen. Klaartje blijft alleen achter met haar kristal. Gelukkig heeft de juf haar verdriet gezien en roept ze alle kinderen weer samen. Nu kan Klaartje rustig vertellen over haar kristal en haar oma. De juf moedigt haar aan en staat vol bewondering. Al vlug zijn de klasgenootjes er weer helemaal bij met hun aandacht. Zo wordt het voor Klaartje toch weer een prachtige dag en dat dankzij de hulp van de liefste juf van de wereld. Een eerder flauw prentenboek met als grootste minpunt de onaantrekkelijke illustraties. De afgebeelde figuren hebbenwel erg lelijke gezichten. De schrijfstijl is ook nogal houterig en stroef. Qua inhoud heeft het verhaal niet echt veel te bieden.