Elvis en Luna, twee beren, spelen in de tuin. Daar zien ze het Dikkebillenmonster. Met al hun monster-vang-spullen en na een hevig gevecht kunnen ze het monster vangen. Waarna ze allen samen gezellig een kopje thee drinken. Dit prentenboek munt uit in lelijkheid. De prenten in hoofdzakelijk vetkrijt ogen chaotisch en zijn overladen met details en kleuren, die elkaar verdringen. De afgebeelde beren zijn moeilijk te identificeren en hun expressie is houterig en clichématig. Het zwakke verhaal is stroef verteld naar een erg voorspelbaar einde toe.