Verhaal over zeven kinderen, die op korte tijd zowel hun vader als hun moeder verliezen. Omdat de oudste jongen, Ante, niet wil dat de kinderen in een slecht gezin of in het armenhuis terecht komen, gaat hij met zijn broers en zusjes en hun geit op stap. Door de lange winter is er in het noorden van Zweden nog zeer weinig eten. Ante is ervan overtuigd dat ze het beter zullen krijgen als ze wegtrekken. Het wordt een zware en gevaarlijke tocht waarop ze allerlei verschillende mensen tegenkomen. Soms worden ze heel goed ontvangen en kunnen ze hun buikjes rond eten, zich opwarmen en uitrusten. Andere mensen willen hen eigenlijk niet helpen en zo worden ze ook zelfs eens achtervolgd. Het groepje kinderen wordt steeds kleiner doordat er af en toe een paar bij een gezin kunnen achterblijven. Op het einde hebben ze allemaal een nieuwe thuis gevonden en komen de twee overblijvende kinderen te weten dat de andere broertjes en zusjes het allemaal heel goed stellen. Het boek is gebaseerd op een waar gebeurd verhaal en werd oorspronkelijk geschreven in 1907. De auteur schreef het naar aanleiding van een krantenartikel over de zwerftocht van zeven kinderen. Ondanks het feit dat het verhaal zo oud is en het niet zo evident is om je in deze tijd de situatie van de kinderen voor te stellen, blijft het toch een mooi, boeiend en aangrijpend verhaal dat zeker nog heel wat kinderen kan bekoren. Angst, spanning en mooie momenten wisselen elkaar voortdurend af. De kinderen zijn heel realistisch beschreven waardoor je al snel het gevoel hebt dat je ze echt kent.