Bij de familie Tijger wordt een baby geboren. De tijgers van deze familie worden geboren zonder strepen. Vader en moeder moeten de strepen zelf op de vacht van hun kinderen schilderen. Vader Tijger gaat meteen naar de winkel om een potje van de allerbeste zwarte verf te kopen. Omdat hij heel graag wil dat zijn zoon een bijzondere tijger wordt, wil hij de strepen in de lengte schilderen. Maar moeder vindt dat zijn strepen moeten zijn zoals alle andere tijgertjes, gewoon dwars. Vader en moeder hebben ruzie. Hele erge ruzie. Het tijgertje is erg verdrietig. Als zijn mama en papa slapen, kruipt hij uit bed en schildert zelf de strepen op zijn vacht: in de lengte voor papa en dwars voor mama. Nu is hij een ruitjestijger! De ruzie is meteen voorbij. Het tijgertje is heel bijzonder en hij laat zijn ruitjesvacht voor van alles gebruiken: om boter-kaas-en-eieren op te spelen, om moeilijke sommen uit te rekenen, enz. Maar op een dag loopt het tijgertje buiten in de regen. Als hij thuiskomt, zijn al zijn lengtestrepen verdwenen en ziet hij er net hetzelfde uit als alle andere tijgers. Gelukkig vindt niemand dat erg. Want met of zonder strepen, hij zal voor altijd een heel bijzondere ruitjestijger blijven. De boodschap in dit grappige boekje is duidelijk: niet het uiterlijk telt, maar het innerlijk. Het is helemaal niet moraliserend, de hoofdtoon ligt vooral op het humoristische en spitsvondige. De tekeningen zijn speels, grappig met leuke details, maar soms ook wat schreeuwerig.