'Ik zeg je de kleinste liefde’ is een dichtbundel voor adolescenten waarin vooral de liefde centraal staat. Bij het doorbladeren van het boek valt meteen de verzorgde vormgeving op. Op elk dubbelblad worden twee gedichten afgedrukt, maar de bijbehorende afbeelding loopt door, over de middennaad heen en illustreert beide gedichten in een keer. De illustrator combineert collagetechnieken met tekeningen en stuurt met haar prenten ook voor een deel de interpretatie van de teksten zelf. Osbornes teksten handelen over verschillende vormen van liefde: vlinders in de buik en beginnende verliefdheid, gevoelens van hevig verlangen, maar ook liefde na de dood of over de dood heen. Daarbij gebruikt de dichter soms verrassende beelden waarin hij speelt met de grenzen van de taal (bijvoorbeeld door onverwachte woorden samen te plaatsen of door te experimenteren met de morfologie). Hier en daar staan prachtige zinnen te lezen zoals bijvoorbeeld in het gedicht '16.25 uur': "Wat altijd achterblijft/En alleen dat/Is het wiegen van de wereld/ Op het waaien van de wind" Maar niet alle gedichten overtuigen en halen hetzelfde niveau. Sommige zijn inhoudelijk te gezocht en gekunsteld, andere haperen op het vlak van de ritmiek. Jammer is ook dat enkele gedichten naar het einde van de bundel toe een afwijkend onderwerp hebben (bijv. ‘omaslaap’ en ‘hoor de wolf’). Hierdoor wordt de thematische samenhang van de bundel enigszins verstoord.