Superheld!
Elianne wil een held zijn. Een superheld die mensen en dieren red en dieven vangt. Santiago kruist haar pad en wil ook graag een held zijn. Hun eerste heldendaad samen is een mama die zichzelf buitengesloten had, met haar baby verenigen door via een openstaand raampje naar binnen te kruipen. Santiago wil wel beloond worden, terwijl Elianne er in stilte tussenuit muist. Zoals échte helden. Ze redden een hond, helpen een vrouw in een lift en proberen een dief te ontmaskeren. Maar daar loopt het even fout. Ze zitten opgesloten in het berghok! Elianne voelt zich een mislukte held, tot plots de bel gaat en alle mensen die die dag door hen geholpen zijn voor de deur staan om hen te bedanken … Dit boek maakt deel uit van de reeks Zoeklicht dyslexie. Er werd een speciaal lettertype ontwikkeld (Read Regular) om dyslectici in het lezen en schrijven te ondersteunen. Naast dit lettertype werd er ook voor een duidelijke bladschikking gezorgd. De tekst is op AVI-9 geschreven. Het verhaal wordt visueel ondersteund door paginagrote tekeningen. Bij deze reeks hoort ook een cd waarop het eerste hoofdstuk wordt voorgelezen. Voor het verhaal aanvangt, vertelt een stem wat er op de tekening vooraan (de ‘leesplattegrond’) te zien is en leest de moeilijke woorden voor. Er is één cd voor de hele reeks, waarop de acht boekjes aan bod komen. Bovendien heeft het boek een flapje voor- en achteraan waarop enkele woorden met bijhorende tekeningen staan, die ter ondersteuning naast het verhaal kunnen worden opengevouwen. Zelfs over de papierkeuze is grondig nagedacht: de woorden rusten op een zachtgele ondergrond. Een boekje geschreven in opdracht. En dat voel je. Het verhaal laat zich vlot lezen, al hapert het hier en daar door de schuingedrukte gedachtegangen van Elianne. In deze gedachtegangen krijgt het verhaal steeds een heroïsche wending maar zowel de lezer als Elianne komen al snel weer in de banale werkelijkheid terecht. De doorsnee illustraties versterken het verhaal niet echt. Jammer, want zeker kinderen die moeite hebben met lezen hebben recht op degelijk leesvoer! Misschien is er iets te hard nagedacht over het concept?