Liljana, een Roemeens meisje, wordt door een Vlaams gezin geadopteerd. Zij is op dat moment zes jaar. Op een dag wordt zij uitgekozen en haar zusje moet zij achterlaten in het weeshuis. Zij is triest en blij tegelijk - eindelijk een eigen moeder en vader - maar meegaan met die onbekende mensen is toch ook eng. Zij groeit harmonieus op in het adoptiegezin, maar wanneer ze puber wordt, komen de twijfels en de vragen. Door ondervoeding heeft ze een lichte hersenbeschadiging opgelopen. Ze voelt zich anders, minder soms, dan haar leeftijdgenoten. En als ze een slechte ervaring oploopt met een jongen, wil ze die pijn met een andere pijn bestrijden. Ze verminkt zichzelf en doet zelfs een poging tot zelfmoord. Samen met haar adoptieouders gaat zij naar Roemenië op zoek naar haar verleden. Daar ziet Liljana ook haar zus terug die geadopteerd is door een Deens koppel. Dit is een zeer emotioneel en aangrijpend boek. Reeds van de eerste bladzijde slaagt de schrijver erin je te betrekken bij het verhaal zodat je steeds verder wil lezen. De problematiek van kinderen die uit hun eigen milieu weggehaald zijn en zich daar vragen over stellen, wordt zeer goed naar voor gebacht in dit boek. De gewone problemen die gepaard gaan met de tienerleeftijd wijdt Liljana aan haar vreemde afkomst. Dat wordt wat te weinig doorprikt. Je leeft mee met de angsten van zowel Liljana als de moeder, de vader als de adoptiezussen. De emoties van al deze personages worden zeer mooi beschreven. De korte hoofdstukjes en de eenvoudige, directe taal zorgen voor een toegankelijk boek over een thema dat op veel interesse kan rekenen.