Miete wil zo graag haar verjaardag met haar Peppelvrienden in de boomhut vieren. Daarom gaat ze weer even logeren bij haar tante in Kruisem. Maar het ziet er niet naar uit dat ze hun vakanties vrij en vrolijk kunnen doorbrengen zoals eerder. Broes, één van de Peppelvrienden, moet, opdat ze thuis de eindjes aan elkaar kunnen knopen, de hele vakantie komkommers plukken. De andere Peppels besluiten Broes een handje te helpen, zodat er tijd overblijft voor plezier. Tijdens één van hun spelletjes in het Biesbos stuiten ze op een sporttas gevuld met geld. De meningen over wat er met deze buit moet gebeuren zijn verdeeld waardoor ze besluiten de tas te verstoppen en even af te wachten. Lang duurt dat wachten niet want diezelfde nacht weten Miete en haar tante twee jeugdige criminelen te onderscheppen die op zoek zijn naar geld voor drugs. De link met het geld in de sporttas is snel gemaakt. Maar doordat Peppels elkaar altijd trouw zweren en hebben besloten het geheim voor zich te bewaren, besluit Miete niets te zeggen. Waar de vorige 174 bladzijden gevuld werden met jeugdig vertier temidden in nadrukkelijk aanwezige natuur, nemen de volgende 50 bladzijden een intense vaart. De Peppels raken in een hectische strijd verwikkeld en te snel om spannend te blijken, wordt ook dit mysterie, dankzij de inventieve Peppelvrienden, opgelost. Er is een beetje spanning, een flard verliefdheid, oppervlakkige dialogen waarin van een populaire taal gebruik gemaakt wordt. Met diezelfde, soms overdreven bewoordingen geeft de auteur een beschrijving van de natuur om hen heen. In dit boek worden mede en Oxfam-biochocomelk gedronken, wordt er gezond gegeten, is er oog voor het milieu en worden gokken en cocaïneresten op bankbiljetten aangekaart. Dit alles werd gegoten in een overzichtelijke schikking en aangevuld met alleszeggende tekeningen. Alle ingrediënten voor een makkelijk hapklaar verhaal zijn aanwezig.