In tijden waarin een kleine baby-olifant in Antwerpen moeiteloos alle harten weet te veroveren, lijkt het wel alsof Horácek er bewust voor gekozen heeft om met een verfrissend olifantenboek op de proppen te komen. Of had de man er, na zijn geweldige prentenboek ‘Kleine muis zoekt een huis’, gewoon zin in om een dier te tekenen dat wat uiterlijkheden betreft aan de andere kant van het biologisch spectrum staat? Hoe het ook zij, Horácek heeft een fijn fantasieverhaal afgeleverd. Een jongetje wil graag spelen, maar zijn beide grootouders hebben, zoals het echte senioren betaamt, even geen tijd. Dus gaat onze jongen maar met zijn olifant spelen. Het zal dan ook wel de kolos zijn schuld zijn dat de bloemen platgetrapt zijn, het huis een rommeltje is en de badkamer ondergespetterd is. Tja, het jongetje is diep verontwaardigd dat zijn grootouders dat weigeren te geloven. Gelukkig is er zijn olifant om in het oerwoud rond te hossen, waarna hij tot zijn verbazing wakker wordt in zijn eigen bed. Volgens opa heeft de olifant hem daar naartoe gebracht … Leuk verhaal over een imaginaire – grote – vriend. Vooral de olifant is sterk getekend, de menselijke figuren komen beduidend zwakker over. De olifant vult de pagina’s, zonder dat oma en opa maar iets in de gaten hebben. Amusant! Het niveau van ‘Kleine muis zoekt een huis’, overigens terecht Prentenboek van het jaar 2008, haalt dit boek niet, maar in het overdonderende aanbod van prentenboeken is ‘Olifant’ leuk, zoals de achterflap het ook al meent te weten. Tot nader order blijft Kai Mook echter schattiger …