In de grote oude eikenboom heerst ieder seizoen een vrolijke drukte. Bij de familie Eekhoorn, oma en opa Uil en de familie Haas valt er altijd wel iets te beleven. En ook meneer en mevrouw Wielewaal zijn van de partij. Het is alleen niet duidelijk wat Niessen voor ogen had toen ze aan haar verhaal begon: een dierenwereld de mensen laten imiteren of ons mensen laten kennismaken met de dierenwereld. Haar titel belooft het laatste, maar die belofte maakt ze niet waar. Wat de wisseling van de seizoenen voor de dieren te betekenen heeft, gaat niet verder dan dat ze schuilen voor de jagers en dat meneer en mevrouw Wielewaal in de winter op vakantie gaan naar Afrika. Verder doen deze dieren wat wij doen: picknicken in de lente, spetteren in een zwembadje in de zomerzon, de bladeren bijeenrijven in de herfst en sleeën in de winter. Ze lijken gek te zijn op taart, lusten warme chocomelk en versieren de eik met kerstballen. Niessen onderschat met haar simpele verhaallijn het begrip van kinderen en laat hier een mooie kans liggen om hen een idee te geven van de ware impact van de seizoenen op de dierenwereld. Wel voorziet ze in een leuk spelelement door op elke bladzij flapjes in de boom te hangen. Het zoeken naar de verschillende dieren houdt kinderen wel eventjes zoet. Dat de vormgeving doet denken aan zulke aloude adventskalenders met chocolaatjes in verstopt, zullen zij niet geweten hebben.
Sommige woorden en namen zijn in de tekst vervangen door pictogrammen. Met iets oudere kleuters kan je zo het boek samen 'lezen'.