Lise is zestien. Ze heeft geen al te beste relatie met haar moeder en verblijft meestal bij haar oma. Ze heeft daar een fantastische kindertijd gehad. Samen met Nishan, de Armeense buurjongen, haalde ze kattenkwaad uit. Ze leerde hem Nederlandse woordjes en ze bouwden een tuinhut. Nu studeert Lise fotografie aan de andere kant van het land. Ze zit op internaat. Wanneer Lise haar 76-jarige oma helpt te verhuizen van haar villa naar een serviceflat, vindt ze twee oude foto's. Van een meisje met een vreemd hoofd en een knappe jongen. Lise en oma beginnen elke week op woensdag naar mekaar te mailen. Ze worden beiden geconfronteerd met hun verleden, geheimen en schuldgevoelens. Hun levensweg vertoont veel gelijkenissen.
Brigitte van Aken schrijft beeldend en vlot. De e-mails en brieven tussen Lise en oma maken het verhaal zeer realistisch. Men voelt ook dat het chatten tussen Lise en haar moeder veel koeler en onpersoonlijker is. De liefde in dit verhaal is bijna voelbaar.