Op weg naar de stad strandt Jakob in het huis van een vrouw. Zij praat op hem in en probeert hem ervan te overtuigen dat in het bos de wolven hem zullen aanvallen en dat er in de stad niemand is om van hem te houden. Ze houdt Jakob in haar huisje ter vervanging van het kind dat zij verloren heeft. Hij is als het ware een vrijwillige gevangene. Maar Jakob wil niet blijven, hij wacht alleen maar. Hij wacht tot hij de kans krijgt om uit haar verstikkende armen te ontsnappen. Wanneer hij terug in de frisse buitenlucht staat, opnieuw onderweg naar de stad, beseft hij ineens dat hij daar niet zal vinden wat hij zoekt. Uiteindelijk keert Jakob terug …
Donkere, sombere illustraties overheersen dit prentenboek. Ze vertellen tussen de regels wat er niet letterlijk staat in het verhaal. Je hebt al een volwassen geest nodig om de inhoud van dit verhaal te begrijpen. Zowel de tekst als de prenten zijn afgesteld op een oudere doelgroep. Jonge lezers zullen een sterke ‘meelezer’ nodig hebben om zich dit boek eigen te maken. Toch schuilt er ook een kracht in dit eerder eigenaardige verhaal. Als je tussen de regels durft te lezen, kom je een verrassende boodschap tegen. Op deze manier slaagt dit prentenboek erin om voor een erg specifieke doelgroep wel een meerwaarde te zijn.