Tijdens de vakantie van zijn ouders houden Joppe en zijn vrienden een vredesdemonstratie. Joppe zou het liefst al zijn energie in deze demonstratie steken, maar hij heeft daarnaast ook nog de verantwoordelijkheid over zijn overgrootvader Tist, een man die zijn laatste maanden op aarde uitzit. En dan is er nog Alya, het meisje waar hij al een tijdje van droomt, die nu dichterbij hem komt te staan.
Dat is het verhaal zoals het zich afspeelt in het nu (2003). Parallel met deze lijn loopt ook nog het verhaal van Tist, beginnend in 1913. Deze tweede verhaallijn omschrijft de twee Grote Oorlogen en het grote (on-)geluk van de familie van Joppe.
Deze roman heeft een strakke compositie, met afwisselend een hoofdstuk in het heden en in het verleden, maar beiden zijn subtiel verweven. Soms komt een voorwerp, een anekdote terug in het heden die je net daarvoor geïntroduceerd kreeg in de andere verhaallijn. In de verhaallijn uit het verleden speelt de auteur met volkse uitdrukkingen, waar ze in het heden kiest voor de modieuzere ik-verteller en hedendaagse jongerentaal.
Net zoals Joppe het familieverhaal maar mondjesmaat verteld krijgt door zijn overgrootvader Tist, zo krijgt ook de lezer stukje bij beetje een beter zicht op de vele gebeurtenissen die aan Joppes leven vooraf gingen. Ook de personages zijn goed uitgewerkt, gaandeweg wordt ook de familieband duidelijker. Joppe heeft bijvoorbeeld dezelfde koppigheid als zijn overgrootvader. Elk personage wordt zeer menselijk en herkenbaar weergegeven.
'Met huid en haar' is een boek over vaders en zonen, over vriendschap en oorlog, over het leven en de dood. Deze toch wel zwaarwichtige thema’s zijn aanwezig, maar zijn niet belastend voor het verhaal. De schrijfster slaagt erin om alles desondanks tot een luchtig (maar beklijvend) geheel te verweven. Marita de Sterck bewijst in dit boek nogmaals dat ze een meester is in het vertellen.