Prins Willem dacht dat hij alles had. Hij heeft immers een kasteel, wel honderd zwaarden, paarden, een gouden glijbaan en nog veel meer. Maar op een dag ziet hij een jongen en een meisje en hij weet niet wat ze aan het doen zijn. Een dienaar legt het hem uit: ze zijn aan het zoenen. Prins Willem begrijpt er niet veel van: is dat dan fijn? De dienaar legt uit dat er zoenen in allerlei soorten zijn: piepkleine kusjes voor het slapengaan of voor een pijntje of een natte kus van je oma. Als je verliefd bent, dan krijg je toch de allerbeste, allermooiste en allerzachtste kus ooit, besluiten de dienaars. Prins Willem heeft het begrepen. Natuurlijk wil hij nu zo een zoen. Eerst moet de prins dan begrijpen wat verliefd zijn is. Weer schieten de dienaren in actie en leggen ze met handen en voeten uit hoe dat in zijn werk gaat. De prins gaat vervolgens op pad om iemand te zoeken op wie hij verliefd kan worden. Bij de eerste graaf die hij tegenkomt mag hij alle dochters aanschouwen. Hij geeft hen de opdracht om hem te pletter te zoenen. Maar bij geen enkele van deze zoenen voelt de prins iets van verliefdheid. Op de terugweg komen ze een allermooiste prinses tegen. Zij had gehoord dat de  prins op zoek was naar de beste zoen ter wereld en ze wil hem die graag geven. Al vlug voegt ze de daad bij het woord. Prins Willem is helemaal overdonderd, maar toch is het nog niet helemaal wat hij zoekt. Een van zijn dienaars probeert wat afleiding te bieden met een hapje en een drankje maar doet dat zo stuntelig dat een struikelpartij het gevolg is. De dienaar is ... een meisje! Het duurt niet lang of er fladdert van alles in Willems buik. De prins is verliefd en het duurt niet lang of de allerbeste, allermooiste en allerzachtste kus volgt.
Een mooi uitgegeven boek in vierkant en ruim formaat. De illustraties van Marja Meijer passen perfect bij het geheel. Alles is wat sprookjesachtig, met een goeie fond van humor en lichtvoetigheid. De naïeve prins wordt goed geschetst. Als lezer leef je mee, ook op zijn zoektocht hoop je dat het wat wordt. Maar het einde is te onduidelijk en te snel. Nogal wat kinderen zullen niet meteen begrijpen dat dienaren volgens de sprookjestradities mannen zijn en dat in dit geval de dienaar een meisje is. Op de laatste pagina staat: "Op zijn tenen liep de prins tot bij zijn dienaar. Heel zacht, op zijn allerbest, drukte hij een mooie zoen op haar lippen." Dat vraagt misschien wel wat verduidelijking voor de jongste lezertjes ...
Een gegeven waar wel wat mee te doen valt, maar dat jammer genoeg net wat te weinig uitgewerkt werd.