Er was eens een vosje dat werd geboren in een land met heel veel huizen, maar geen enkele toren. Hij vond het er fijn, maar toch wilde hij graag weten hoe het zou voelen om in een toren te wonen. Dus bouwde hij een vliegtuig en vertrok met zijn knuffelbeer op zoek naar een toren. Ze vonden er één dicht bij de zee, een vuurtoren, daarna een verkeerstoren, zelfs Big Ben en een fabriekstoren. Ze zagen de Eiffeltoren en een pagode. Wolkenkrabbers waren een stad vol torens. De scheve toren van Pisa: zou dat wat zijn? Oei, die was zo scheef dat ze er af vielen en wakker werden in hun bedje. Gelukkig was het maar een droom.
Gitte Spee heeft nog dergelijke verhalen geschreven, zoals 'Er was eens een meisje ...' en 'Er was eens een olifant ...' en 'Er was eens een aap ...'  Nu een verhaal over torens, een origineel idee.
De tekst is op rijm. Het zijn korte duidelijke zinnen in een begrijpbare taal, die je zo kan voorlezen aan kleuters. Deze tekst blinkt niet uit in originaliteit maar de zacht ingekleurde potloodtekeningen zijn wel aardig. Zodra de reis begint, moet je het boek een kwartslag draaien, want de torens staan in hun volle lengte op de dubbele bladzijden. Zo komen ze goed tot hun recht. Voor kleuters kan het boek een aangepaste eerste kennismaking zijn met vreemde landen en de voorlezer kan er nog heel wat bij vertellen.