Greg is een jongen van zeventien jaar, die er alles aan doet om zo onopvallend mogeljk door het leven te gaan. Hij kiest er bewust voor om zich op school bij geen enkel groepje aan te sluiten en blijft steeds heel neutraal zodat iedereen hem accepteert zonder echt een band met hem te hebben. Veel van zijn energie gaat naar het bewaren van die neutraliteit maar op het moment dat een klasgenote van hem kanker krijgt, slaagt hij er niet meer in die onzichtbaarheid te behouden. Onder dwang van zijn moeder gaat hij het meisje bezoeken. Hij doet dit tegen zijn zin, maar wanneer Rachel steeds zieker wordt, besluit hij om samen met zijn vriend een afscheidsfilm te maken voor haar. Earl en Greg vinden de film zelf zeer slecht maar het maken ervan is een zeer indringende ervaring voor hen alle drie. Greg evolueert van een oppervlakkige, ongeïnteresseerde jongen tot iemand die overspoeld wordt door zijn emoties op het moment dat hij beseft dat Rachel de strijd tegen haar ziekte zal verliezen.
Het verhaal wordt op een ongelofelijk eerlijke en soms zelfs wat naïeve manier verteld door de hoofdpersoon. Hij zegt wat hem op de tong ligt en hij spreekt de lezers vaak rechtstreeks aan. Het verhaal over het zieke meisje wordt nooit echt zwaar beladen en de manier van schrijven werkt zeer sterk relativerend. Door de rechttoe rechtaan benadering word je als lezer echt geraakt door de manier waarop Greg door het leven gaat. Soms erger je je aan zijn persoontje maar op andere momenten is het boek echt wel humoristisch. De stijl van dit boek staat in fel contrast met de meestal erg emotionele jeugdboeken rond dit thema, maar misschien is het net daardoor dat het toch zo beklijvend is.