Anna start in 1912 met een dagboek. Ze beschrijft op een aansprekende manier haar leven en haar gave. Ze kan met verhalen een genezende kracht uitoefenen. Een gave die ze geërfd heeft van haar grootmoeder.
2012. Fee is een veertienjarige tiener die opgroeit in een gezin waar ze weinig genegenheid en aandacht krijgt. Haar moeder is een afwezige dromer, haar vader een vrij agressieve man, haar twee broers plagen haar heel de tijd. De oudste broer neigt naar pesten. Ze heeft regelmatig visioenen en kan die met moeite plaatsen. Ze vermoedt wel dat ze echt gebeurd zijn en dat ze met haar of haar verleden te maken hebben.
We lezen afwisselend de twee spannende verhalen om uiteindelijk de twee verhaallijnen naar elkaar te zien groeien. Dit is een boeiende opbouw, die de lezers zeker aan het lezen zal houden. Soms is het niet altijd duidelijk hoe de stamboom van de familie in elkaar zit.
Het deel van Fee komt spijtig genoeg weinig realistisch over. De problematiek van haar thuissituatie wordt nogal luchtig afgedaan. Ook de oplossing voor een aantal familiale problemen is weinig geloofwaardig. Zo hebben haar broers bij wijze van grap haar hele hebben en houden verhuisd naar haar grootmoeder. De ouders ondernemen hier weinig tegen en uiteindelijk verhuist Fee definitief naar haar grootmoeder. Die verhuizing zat er al aan te komen, maar de inbreng van de broers maakt het ongeloofwaardiger.
Toch houdt de lezer een positief gevoel aan het boek over. Het is een leuk, onderhoudend verhaal.