Pientje lust geen groenten. Ze lust alleen spaghetti met appelmoes. Als ze iets niet wil eten, vindt ze steeds een manier om haar eten niet te moeten opeten. Ze geeft het aan haar hondje, ofwel verstopt ze het onder het tafelkleed. De mama van haar vriendin kan ze overhalen om haar lievelingseten te maken. Maar haar mama ontdekt dat ze haar eten niet opeet. Oom Pim komt op bezoek. Hij kan erg goed knutselen en maakt voor Pientje een eetmachientje, dat Pientje zal helpen om groenten en andere dingen dan spaghetti te leren eten. Er gaan deurtjes open en er komen lepeltjes te voorschijn. Maar dan slaat het machientje tilt. Alle luikjes gaan open, de lepeltjes willen allemaal tegelijk iets doen. Oom Pim besluit dat het bavianendag is: dan eet je alleen maar met je handen. Pientje vindt het wel een leuk ideee maar dan moet ze wel groenten eten. En eigenlijk valt het best mee, ...
Op de laatste twee bladzijden vind je allerlei tips voor ouders en begeleiders om eetproblemen bij kinderen aan te pakken. Op de achterflap staat wat meer uitleg over het opzet van de reeks. Dit prentenboek zou gaan over bang zijn en moeilijk eten. Veel emoties komen er aan dit verhaal niet te pas. Ook voor de rest is het geen hoogvlieger. Of het erin slaagt moeilijke eters groenten te laten proeven en gezond te leren eten is nog maar de vraag.