Haas woont naast de snelweg. Elke dag gaat hij ernaar kijken. Dan kijkt hij naar de overkant, naar de kant waar hij vroeger woonde, voor het ongeluk. Sinds het ongeluk loopt Haas mank en is hij niet zo snel meer. Terugkeren naar zijn oude woonplaats durft hij dus niet. Dat vindt Haas heel jammer. De dieren aan deze kant van de snelweg lachen hem uit en noemen hem ‘Manke Haas’. Het maakt Haas alleen maar verdrietiger. Gelukkig is Mol er nog. Die wil Haas wel helpen en bedenkt zo het plan om een tunnel onder de snelweg te graven. Vol goede moed begint het duo te graven. ’s Avonds houden ze een gezellig kampvuur. Helaas mag het harde werk niet baten want de tunnel stort elke keer weer in. Mol en Haas krijgen dan plotseling hulp uit onverwachte hoek ... Zal Haas toch aan de overkant geraken? Een warm verhaal over vriendschap en doorzettingsvermogen, mooi geïllustreerd door Hans de Beer. De personages zijn allemaal dieren, die met erg menselijke trekjes worden weergegeven. Telkens wordt een illustratie die een volledige bladzijde in beslag neemt afgewisseld met tekst en een kleinere illustratie. De woordkeuze is misschien moeilijker dan in andere prentenboeken voor deze leeftijdscategorie. De details van de illustraties zijn dik in orde, let bijvoorbeeld eens op de manier waarop de snelheid van de voertuigen is weergegeven.