Een piratenschip, de 'Lamantijn' dobbert werkloos op een te kalme zee. Plots zien de piraten een mandje komen aandrijven. Ze wissen het op en vinden een klein meisje. Wat moeten piraten met een klein meisje? De meningen zijn verdeeld: Verkopen? Ruilen voor een vaatje rum? De oudste piraat heeft een beter idee: "Nee, we houden haar zelf. Een meisje komt altijd van pas." Dan gaan ze een naam zoeken. De kapitein is tegen want "als ze een naam heeft kunnen we haar niet meer verkopen". Ze geven haar de naam Zelda. Het piratenleven lijkt haar op het lijf gesneden. Zelda is eigengereid en handig. Ze leert snel mooie en minder fraaie dingen zoals: vloeken, pijproken, snot twee meter ver over de reling mikken ... Ze heeft het vlug door dat de kapitein zijn bemanning uitbuit en ze eist gelijke rechten en eerlijke verdeling van de buit. Het duurt niet lang of Zelda is de baas op het schip en de dapperste piraat van allemaal. "Zelda wil het", zegt de bemanning en dan gebeurt het ook. Alles gaat heel goed op het schip, ze worden allemaal heel rijk. Maar Zelda mist iets. Ze wil het liefst weer een klein meisje zijn. "Dat kan niet, wie groot is, kan nooit meer klein worden", zegt de oudste piraat. Maar Zelda wil het echt heel erg. De piraten beraadslagen over hoe ze Zelda's wil kunnen vervullen en plots hebben ze de oplossing: MOEDERS. Ze brengen Zelda naar hun moeders. Zeven moeders beginnen dan over Zelda te moederen. Ze slaan aan het schrobben en wassen totdat Zelda eruit ziet als een poppetje. Maar is het dat wat Zelda wil? Een mooi en grappig verhaal dat een beetje stroef begint maar al snel op dreef komt en naar een heel knap einde leidt. Over een aantal uitspraken kan je doorbomen, bv. "een meisje komt altijd van pas" of "Als ze een naam heeft, kunnen we haar niet meer verkopen" of "Wie groot is kan nooit meer klein worden". Bij het boek is een blad gevoegd met een piratenzwaard en een ooglapje om uit te knippen.